Tekst: Pieter
Er zijn best wel wat voetballiedjes te noemen die bij een specifieke club horen. Hand in hand, kameraden hoort uiteraard bij Feyenoord. De Sparta Mars hoort bij Sparta, da’s duidelijk. En dan komen al snel ook I’m forever blowing bubbles, Op een slof en ’n ouwe voetbalschoen, Laat de leeuw niet in z’n hempie staan en You’ll never walk alone in mij op. Waarschijnlijk kan 95% van de lezers moeiteloos de namen van de clubs die er bij horen, opnoemen. Jij ook? Dan ben je het er waarschijnlijk mee eens dat clubliederen een essentieel onderdeel zijn van de identiteit van een voetbalclub.
Maar de identiteit van een club bestaat uit meer. Denk aan het stadion, de clubkleuren, de prijzen, het logo en de geschiedenis: iedere club heeft deze kenmerken immers zelf ingevuld en de combinatie ervan kan als uniek worden gezien. Waar de meeste kenmerken niet zo snel van elkaar overgenomen kunnen worden, weten groundhoppers als de besten dat het vocaal wél vaak na-apen geblazen is binnen Europa. In veel stadions hoor je dezelfde liederen en deuntjes terugkomen. Maar dat er op nog geen 175 kilometer rijden vanaf Rotterdam nóg een profclub is waar de supporters het Hand in hand zingen, is wel bijzonder te noemen…
Trots
We stonden eind juli achter het doel in de Luminus Arena, thuishaven van het Belgische KRC Genk. Het was de eerste wedstrijd van het seizoen in de Jupiler Pro League. Coach van de thuisspelende ploeg is oud-Feijenoorder Albert Stuivenberg. Aanvoerder is een oude jeugdheld van mij: Thomas Buffel. De wedstrijd kabbelde wat voort en toen gebeurde het… Je kijkt elkaar aan. ‘Hè? Hoorden we dit nou goed?’
Alles wat je hoort
Is het liedje van Genk-noord
En dan gaan we naar het stadion
En je zoekt een plekje op
Hand in Hand, Kameraden
Hand in Hand, Voor Racing Genk
Geen woorden maar daden, Racing Genk vooruit.
Stiekem ben je dan natuurlijk een beetje trots. Je houdt jezelf in, maar eigenlijk wil je aan al die mensen op de tribune uitleggen dat ze jóuw clublied hebben overgenomen. OK, ze zingen het maar één keer tijdens de hele wedstrijd, maar dan nog. Het Hand in hand. Hier. In Genk. België!
Concurrentie
KRC Genk, ontstaan in 1988 uit een fusie van twee clubs, heeft dus ons clublied gejat. Al in de jaren negentig schijnt het in Genk geadopteerd te zijn. Net zoals Feyenoord (lees: Johnny Hoes) het in 1961 zou hebben gejat van de clubs SVV, COAL en/of ASV. Dat zijn de clubs waar het Hand in hand namelijk al vele tientallen jaren werd gezongen, voordat er ook maar iemand bij Feyenoord op het idee kwam het ook te gaan zingen. Maar omdat Feyenoord-supporters het lied later écht groot hebben gemaakt, weten we inmiddels niet beter dan dat dit Het lied van Feyenoord is.
Moeten we dan nu bang zijn dat Genk het lied kan gaan claimen in de toekomst? Ik denk van niet. Althans: voorlopig niet. Allereerst kent de Genkse versie niet meer tekst dan het refrein zoals hierboven weergegeven. Wij hebben tenminste nog twee mooie coupletten! Daarnaast lijkt het publiek in Genk alleen in beweging te komen wanneer één van de twee capo’s hen daartoe aanspoort. Van enige passie op de tribunes leek deze eerste competitiewedstrijd geen sprake, de trommels regisseerden het ritme en spontane emotie was niet mogelijk. Kom daar eens om in onze Kuip!
Voor de zekerheid – voorkomen is immers beter dan genezen – én omdat het zo mooi is, roep ik u allen op: zing dat mooie clublied van ons eens wat vaker van A tot Z, dus met refrein én de beide coupletten! Dan is alles wat je hoort……
