Door: Marinus de Bokx
De Kuip oogt de laatste paar weken veel ouder dan die 80 jaar. De stoeltjes lijken meer verkleurd dan anders, de lampen zijn niet meer zo fel en ook het gras is minder groen. Het legioen is mat en lijkt buiten de bekende vakken ook niet echt meer fanatiek te zingen of te juichen.
Henny Vrienten en Herman Brood zongen het al in 1984, “Als je wint heb je vrienden. Rijen dik. Echte vrienden”. Maar als je gelijk speelt of verliest lijkt het met die echte vriendschap snel gedaan. Mensen verwachten na vorig jaar opeens dat nu alles wordt gewonnen, dat met ieder team dat een voet durft te zetten op ons heilige gras korte metten wordt gemaakt zelfs als de spelersbegroting van die club vele miljoenen meer bedraagt.
Gefluit, gejoel, opgestoken middelvingers, tribunes die leeglopen voordat de wedstrijd afgelopen is, commentaren op het Internet waar al snel op de persoon wordt gespeeld, de voetbalpers die strooit met tendentieuze koppen, het lijkt er allemaal bij te horen en allemaal normaal.
Om de Rotterdamse oud-ambtenaar en troubadour Arie van der Krogt maar eens aan te halen: “Als er ergens mensen kunnen zeiken. Ja, als er ergens mensen kunnen zeiken. Dan is het wel bij ons in Rotterdam”. Hoe snel kan een zwaar bevochten kampioenschap verbleken? Iedereen lijkt opeens vergeten dat het de vorige keer 18 jaar duurde.
Ja, ik geef toe, het is moeilijk de verwachtingen te temperen als ik over de Willemsbrug richting Zuid fiets. In mijn vakkie zit ik me met m’n hart in de keel te verbijten en vervloek ik het team, de coach, de arbitrage en vooral de tegenstanders. Toch is het voor mij geen reden daar heel erg lang bij stil te blijven staan.
Eindeloos zaniken over wat de coach of bepaalde spelers allemaal verkeerd doen en ze tot de grond toe afbranden, wat voor zin heeft dat? Als zeikers willen we toch niet bekend staan? Stel je voor zeg dat we er daar in 2022 opeens 63.000 van hebben. Ik moet er niet aan denken. 51.000, minus ondergetekende, is voorlopig wel genoeg en dan neem ik die kleine harde verkleurde plastic stoeltjes de volgende 80 jaar ook nog wel voor lief.
Op een goede afloop morgen!
