Tekst: Oscar Van Bekkum, Foto: Edwin Verheul-FSV De Feijenoorder
Op 24 april 2016 speelde Feyenoord de bekerfinale tegen FC Utrecht. Toen zat ik in De Kuip, maar m’n vriend waarmee ik al een jaar lang de wedstrijden bezocht niet. Enthousiast belde ik hem op, de dag dat ik was ingeloot, maar niet realiserend dat de trekking ieder voor zich was. Hij kreeg niet de verlossende mail. Toen ik dat hoorde verdween het enthousiaste gevoel bij mij als sneeuw voor de zon.
Ik zat tijdens de finale op Vak U, waar ik dat jaar ook m’n seizoenkaart had. Maar ik trof geen bekende gezichten. Bij de 1-0 van Kramer en de 2-1 van Elia had ik niemand om de vreugde mee te delen. Zo voelde het een beetje. Ondertussen waren de weken daarvoor de klachten binnen gekomen dat meerdere supporters last hadden dat er geen ‘familieloting’ was. Sommigen waren als heel gezin ingeloot, in andere gezinnen was er maar één ingeloot. Dat zou ook voor hen raar hebben gevoeld. Zo’n wedstrijd beleef je toch graag met een kameraad. Dat miste ik toen heel erg. En zij vast ook.
Gelukkig heeft Feyenoord hiervan geleerd en iets gedaan aan dat vervelende systeem. Namelijk: je kunt je per twee, drie of vier personen in laten schrijven. Dat vergroot of vermindert niet je kansen als je alleen jezelf inschrijft. Het nadeel blijft overigens dat er nog steeds meer vraag is dan aanbod.
In maart dit jaar heb ik me opnieuw ingeschreven maar toen als koppel. Nog steeds met vriend Floris. En deze week kwam dan eindelijk de uitslag. Jullie zijn ingeloot. Als koppel. Opnieuw belde ik m’n vriend weer op, net zoals twee jaar geleden. ‘Yes!!!’ Klonk er. ‘We gaan er samen heen.’
