Tekst: Marinus de Bokx
Het is op de kop af 25 jaar geleden dat de legendarische Ernst Happel overleed. Zijn gevleugelde uitspraak “kein keloel, fussball spielen” staat echter nog immer in ons collectieve geheugen gegrift. Toch vraag ik me de laatste tijd weleens af welk soort “fußball” er heden ten dage wordt gespeeld. Om een antwoord op die vraag te krijgen schijn je tegenwoordig zelfs naar, of all places, de bollenstreek af te moeten afreizen. Daar, op Sportpark Ter Specke, viel recentelijk namelijk het wonder van “het nieuwe voetbal” te aanschouwen. Onder het toeziend oog van ons aller Chief Officer for Technical Development Marco van Basten, werden daar de intrap, de self-pass en de strafschopregel geïntroduceerd. Dit alles tijdens een potje FC Lisse tegen Quick Boys, eufemistisch de “avant garde cup” gedoopt.
Ik weet niet goed wat ik er allemaal van moet denken of moet vinden. Vergeleken met de tijd van Happel is er namelijk al zo enorm veel veranderd in de manier waarop het spel wordt gespeeld. Overdekte stadions, kunstgras, doellijn technologie, de video scheidsrechter, spelers die met een GPS of RFID-chip rondlopen zodat hun positie op het veld achteraf geanalyseerd kan worden, drones die tijdens de training alles filmen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt wel ergens toegepast. Het lijkt wel alsof het toeval niet meer mag bestaan. Het lijkt wel alsof de menselijke factor, die vaak gepaard gaat met blunders, vergissingen en dubieuze beslissingen, uit het spel moet verdwijnen. Dit alles met als legitimatie dat het spel eerlijker, attractiever en sneller moet worden voor ons, de toeschouwers, de supporters, de liefhebbers.
Maar eigenlijk wil ik helemaal geen eerlijker, attractiever of sneller spel. Ik wil juist joelen en schreeuwen als de scheids een verkeerde beslissing neemt. Ik wil me juist diep schamen over opnieuw een belabberde wedstrijd tegen een club uit het rechter rijtje. Ik wil me juist kapot ergeren aan Onana als hij weer eens veel te veel tijd neemt om uit te trappen op het moment dat 020 voor staat. Dat hoort er toch allemaal bij? Daar ga je toch voor naar het stadion? Natuurlijk, de tijd dat er meer dan 22 man achter een met hooi gevulde varkensblaas aanliepen ligt ver achter ons en enige vernieuwing valt nooit te vermijden.
Maar om het drama en de emotie op te offeren voor spel vernieuwing dat gaat mij te ver. Stiekem droom ik dan ook van een geweldige schwalbe van Boëtius die tot de strafschop leidt waardoor we winnen van Manchester City. Ik droom van een snelle maar technisch verkeerde ingooi die ons via Berghuis een doelpunt tegen Groningen oplevert. Ik droom ook van een nieuwe Eddie Treijtel die deze keer in plaats van een meeuw de drone van Maurizio Sarri van Napoli uit de lucht schiet…
