Tekst: Martijn, Foto: FSV De feijenoorder
Het voetbal kent vaak meerdere gezichten, januari was zo’n maand. Voor het vijftiende jaar op rij niet gewonnen in Amsterdam, onderuit op een kunstgrasveld in Venlo en toch halvefinalist zijn in de beker. Één maand, twee compleet verschillende gezichten.
Het elftal
Na een korte vakantie stond de maand januari vooral in het teken van ‘terugkeren’ want na een lange tijd van afwezigheid keerden enkele basisspelers van het afgelopen kampioensjaar terug na lang blessureleed, maar keerde ook Robin van Persie terug in Rotterdam.
Met een elftal dat op papier barst van de kwaliteiten liet Feyenoord zich begin januari anders aardig te kijk zetten in de Klassieker. Zonder ooit echt gevaarlijk te zijn en met veel ontzag voor de tegenstander droop Feyenoord het veld af in Amsterdam alsof het een provincieclub uit de kelder van de Eredivisie leek te zijn.
Daarmee doel ik op het type club waar Feyenoord vervolgens het eerste weekend van februari inspiratieloos weer eens verloor. Buiten De Kuip is Feyenoord nog maar een schim van wat het in het kampioensjaar was.
Het is best alarmerend, dat zonder de steun van het Legioen in de Kuip dit Feyenoord eigenlijk niet heel veel verschilt van het Feyenoord dat drie jaar geleden zeven nederlagen op rij noteerde. Natuurlijk doet Feyenoord nog steeds mee om de KNVB beker en daarmee is het nog steeds in de race om voor het derde jaar op rij een prijs te pakken. Tegelijkertijd is er niks aan dit Feyenoord te ontdekken dat in wat voor vorm dan ook op regelmaat, discipline en een goed ingespeeld team lijkt. Onder van Bronckhorst heeft Feyenoord het op papier zeer goed gedaan, maar van een ‘systeem’ waar het onder druk, of in onrustige tijden op terug kan vallen lijkt totaal geen sprake.
Op de tribunes
Ook op de banken van de Kuip is het een onrustige maand geweest. Want naast de wisselende prestaties op het veld, was ook buiten het veld de liefde de afgelopen maand ver te zoeken.
Supporters waren niet welkom bij de laatste training voor de klassieker om hun “helden” een hart onder de riem te steken. Sterker, daar waar ik twee jaar geleden de eerste training van Kuyt via een livestream op een hotelkamer in Milaan keek was de eerste training van Robin van Persie toch echt achter gesloten deuren.
Steeds meer krijg ik het gevoel dat beleidsmakers en supporters verder van elkaar komen te staan en dat kan nooit goed zijn voor een volksclub, naar mijn mening.
Het is een rare wereld want dit zijn nog maar slechts een aantal van de vele gezichten die Feyenoord kent. Van onvoorwaardelijke liefde naar onbegrip en dat soms nog binnen een tijdsbestek van 90 minuten. Wat dat betreft kunnen we er ons dan maar aan vast houden dat de maand februari een stuk korter is en dat op de laatste dag van die maand wederom een belangrijke wedstrijd gespeeld gaat worden die het seizoen tot een succes kan maken.
