Tekst: Marinus
Inhaalrace
Tegen beter weten in zit ik toch weer in de zenuwen, terwijl ik hoog in de lucht boven de Atlantische oceaan hang op het moment dat de bekerwedstrijd tegen FC Utrecht wordt gespeeld. Bij aankomst grijp ik meteen naar m’n telefoon en jaag binnen een paar minuten mijn hele databundel erdoorheen om zo snel mogelijk de uitslag te weten te komen. “Mooi. Vilhena. Niet geweldig, maar we zijn door”. Drie dagen later en net een beetje gewend aan een andere tijdzone, word ik meteen weer met mijn neus op de feiten gedrukt: 2 – 2 tegen ADO. Het sprankje hoop na de overwinning op PSV is nu echt helemaal weg hoewel ik nog wel een stoer “na de winterstop gaan ze vlammen” appje stuur naar een medesupporter. We denken beiden zeker te weten dat het een inhaalrace gaat worden, want die andere twee, die glijden ook nog wel een paar keer uit.
Winterstop
Dan de winterstop. Er stopt eigenlijk helemaal niets. Terwijl in Marbella in de zon lekker een balletje wordt getrapt, laait de discussie over hoe het nu allemaal verder moet met Feyenoord City weer in volle hevigheid op. Beledigen, wegzetten, uitlokken en bedreigen lijkt het nieuwe normaal te zijn in deze al jaren durende discussie. Clubiconen worden bij het grof vuil gezet, analisten worden bedreigd en ook de directeur van de BVO krijgt zo nu en dan de volle laag. Niemand, nee, niemand laat zich onbetuigd. Voor- en tegenstanders zoeken de randen van het fatsoen op… en dat allemaal uit liefde voor de club, zo wordt beweerd.
Spaanse pepers
Dat “na de winterstop gaan ze vlammen” blijkt trouwens tegen te vallen. Spaanse pepers stonden bij de mannen klaarblijkelijk niet op het menu, daar in Marbella. Want in de stad waar ik op de rondweg ooit m’n auto total loss reed, volgde de zoveelste frontale botsing met een club uit het rechterrijtje. Je houdt daarna je hart vast voor de volgende bekerwedstrijd tegen angstgegner Fortuna. Het zal toch niet dat ze uit de beker worden geknikkerd door zo’n clubje? Het zal toch niet? Gelukkig wordt er deze keer wel gewonnen maar in een koude, sfeerloze, halfgevulde Kuip.
Armoede
Buiten de velden wordt ondertussen een verbeten gevecht gevoerd met vuurwerk en pyro als inzet. De strijd wordt vooralsnog beslist in het voordeel van de voetbalbond. Supporters hebben het nakijken en in het kielzog van het besluit om harder op te treden, sneuvelt ook de traditioneel met pyro, rook en vuurwerk omgeven laatste training voor de klassieker. Zodoende sta je daar dan op een waterkoude zaterdagmorgen op een dijkje op Zuid naar je cluppie te kijken. De mannen hebben nog wel het fatsoen te laten merken dat ze ons hebben gehoord en gezien. Maar verdorie, wat een armoede dit, wat een armoede! Is dit een club die om haar trouwste supporters geeft?
Vagevuur
De wedstrijd van het jaar verloopt als in een droom. Mijn vak zit eindelijk weer eens een keer helemaal vol en bij elk doelpunt neemt de opwinding toe. Dit kan niet, dit kan niet, dit is een droom! Een droom waar 47.000 supporters aan deelnemen. Uitzinnig zijn we. Ik omhels voor het eerst sinds lange tijd weer eens een paar rijgenoten. Lang duurt onze euforie niet. Een week later staan we alweer met lege handen na een schandalig slechte wedstrijd op Woudestein. Op alle fronten zitten we vast, zo lijkt het wel. We lijken te zitten in een besluiteloos “tussen”, in een “ik begrijp het ook niet meer” zoals Van Persie na de wedstrijd zei. We staan nu nog op plaats drie, ver van de top en met alleen de beker nog om naar uit te kijken. De hemel is onbereikbaar maar echt in de hel zijn we ook nog niet aanbeland. We zitten in het vagevuur. De spelers? Die biechten na iedere verloren pot trouw hun zonden op, want zo schijnt dat te horen als je in het vagevuur zit…
