Tekst: Pieter, Foto’s: Edwin Verheul
Daar komt de bal. Je zet je schrap, wilt aannemen. Maar er zit iemand tussen. Je kijkt hem na en neemt je voor scherper te zijn. De volgende keer schiet de bal van je voet. Je komt te laat, loopt je tegenstander achterna. Om even later de bal wéér te verliezen.
Het zit je niet mee. Je gedachten dwalen af, je denkt aan thuis. Daar komt de bal weer, nu door de lucht. Je kopt door, maar dan besef je dat je als enige voorin staat. Weg bal. Je rent er achter aan, want je voelt dat hard werken het enige is dat nog lijkt te werken. Gelukkig is het bijna rust. En staat het 2-0, ook al heb jij daar als spits nog vrij weinig aan bij kunnen dragen. Wanneer je de spelerstunnel inloopt, zie je het enthousiasme van de supporters. Het maakt hen niet zo veel uit wie er scoort. Áls er maar gescoord wordt.
Fris stap je weer het veld op. De trainer was duidelijk: als het team blijft spelen zoals de eerste helft, dan komt alles goed. En speelt iedereen de wedstrijd uit. Dat lijkt je wel wat, het is al weer even geleden dat je een volledige wedstrijd hebt gespeeld. De regen uit de eerste helft is er niet meer en dat is fijn. Je komt beter in de wedstrijd en legt de bal een aantal keer goed af op je teamgenoot. Maar een doelkans heb je nog niet gekregen. Je ploetert door. Na ruim zeventig minuten gespeeld te hebben, komt jouw kans. Vrij voor de keeper. Nu.
Mis.
Enkele seconden later klinkt uit duizenden kelen jouw naam. Ondanks je bar slechte wedstrijd en gemiste kans staan de supporters blijkbaar achter je. Dat doet je meer dan goed. Het geeft je kracht en de energie om door te gaan. Waar medespelers de laatste tijd wel eens uitgefloten werden en daardoor nóg slechter gingen presteren, want hun zelfvertrouwen nam daardoor nog verder af, wordt jij nu gesteund. Je voelt dat het je goed doet. De steun is meer dan welkom. Nu scanderen ze ook aan de andere kant van het veld je naam.
Nog geen tien minuten later heb je een tweede grote kans. Zo dichtbij, maar wederom mis. Nog steeds heb je geen doelpunt gescoord, maar het lijkt wel alsof de supporters nu nóg harder jouw naam roepen. Het roepen duurt maar kort. Maar het toont de kracht van een Legioen dat positief gestemd is. Een Legioen dat Feyenoord sterker maakt.
Is het niet vandaag, dan is het wel in de komende dagen of weken dat jij je als spits gesterkt voelt door de supporters. Dat je beter gaat voetballen. Door middel van doelpunten ga jij dat vertrouwen komende weken terugbetalen. Duizenden supporters zullen nog vele keren jouw naam scanderen komende maanden. Niet omdat je kansen mist, maar omdat je doelpunten maakt. Waarna iedere Feyenoorder trots kan zeggen: wat fijn dat we hem toen positief gesteund hebben, laten we dat eens wat vaker doen!
