Tekst: Rody
Na de broodnodige uitoverwinning op AZ én de hinderlijke onderbreking die “Oranje” heet, mogen we ein-de-lijk weer naar onze Kuip. Zaterdagavond zijn de hoeders van de stad getuigen van de wedstrijd tegen PEC Zwolle.
Dat PEC in De Kuip speelt is eigenlijk een wonder. In de jaren ‘90 bivakkeerde de ploeg in de middenmoot van de Eerste Divisie. Ondanks de kleine portemonnee wist de club de Eredivisie te bereiken. Ron Jans liet vervolgens zijn team jaar in, jaar uit boven verwachting presteren. Creatief scouten en een aantal huurlingen zorgden ervoor dat PEC een stabiele Eredivisie club is geworden. Met als hoogtepunten de winst van de KNVB Beker (5-1, haha!) en de Johan Cruijf Schaal. Jans vertrok naar FC Groningen en PEC moest op zoek naar een nieuwe trainer. John van het Schip werd de man. Dit blijkt tot nu toe een goede keuze. De Blauw-Witten staan op dit moment vierde (!) met slechts één punt minder dan Feyenoord. Tijd om afstand te nemen.
Een paar behendige kunstgrasvoetballers en wat routine zorgen er zelfs voor dat PEC thuis nog ongeslagen is. Waar ik bij wedstrijden in Zwolle altijd mijn hart vasthoud (één punt in de laatste vier wedstrijden), blijkt uit de statistieken dat we ons nu niet zo druk hoeven te maken. De Zwollenaren wonnen voor het laatst in 1987. Vorig jaar was het moeizaam, maar werd het uiteindelijk een degelijke overwinning:
Van ’t Schip laat zijn team voetballen vanuit een gesloten verdediging. Maar daar staat Dirk Marcellis.. Ja! Die oud-PSV’er! Die kan zijn eigen veters nog niet strikken. En bij ons is de ‘MVP’ terug! Jorgensen is weer fit en daar mogen we allemaal verschrikkelijk blij mee zijn! Nu maar duimen dat Marcellis niet het winnende doelpunt maakt…
Fijne wedstrijd!
