Tekst: Martijn
Oktober 2017
In de zeventien voorgaande tussenjaren bleek oktober vaak de maand die de doorslag gaf, ook in de 61e editie van de Eredivisie lijkt het er op een tussenjaar te gaan worden voor Feyenoord.
Ik moest even graven naar de laatste keer dat ik Feyenoord twee maanden zonder overwinning bezocht, de laatste keer was het seizoen 2015/2016 waarin we de beker wonnen. De amateuristische wedstrijd tegen SVV Swift zorgde voor het einde aan een droogte van bijna twee maanden, maar was allesbehalve de opsteker die Feyenoord op dit moment nodig heeft om uit een diep dal te komen.
Het elftal
Het fantastische seizoen van afgelopen jaar lijkt voor een groot aantal spelers toch zijn tol te hebben geëist. Met name de verdediging van Feyenoord heeft het met veel blessures zwaar te verduren. Opvallend is vooral het aantal spierblessures in de selectie. De vele blessures worden genoemd als oorzaak voor de negatieve resultaten van de afgelopen twee maanden, toch wordt er geen oorzaak genoemd dat uitgerekend al deze blessures dezelfde aard lijken te hebben.
Het is dan ook precies achterin waar het fout gaat met het elftal op dit moment. In de wedstrijden tegen PEC Zwolle, Shaktar Donetsk & Ajax zag ik geen van de centrale verdedigers een bal naar voren spelen. Met name in de wedstrijden tegen PEC & Ajax zorgde dat ervoor dat Feyenoord aan opbouwen amper toe leek te komen. Met Jörgensen terug in de spits is er weer een aanspeelpunt voorin en toch lijkt die nauwelijks bediend te worden. Sterker nog met Jörgensen & Kramer (twee lange spitsen) op gegeven moment naast elkaar spelend werd in de wedstrijd tegen Ajax niet één keer een (lange) bal naar voren gespeeld. Het spreekt boekdelen voor de gelaten manier waarop momenteel spelers & technische staf met de negatieve spiraal waarin Feyenoord zit om lijken te gaan: apatisch.
De club
Hoewel de waan van de dag in het voetbal niet raar is blijft het in Rotterdam momenteel tocht rustig. De positie van Giovanni van Bronckhorst is bijvoorbeeld nog niet ter discussie gesteld. De vraag is natuurlijk of dat ook realistisch is, de prestaties van Gio de afgelopen twee jaar zijn uitmuntend, maar uitgerekend zijn veelal te laat ingrijpen is iets wat je hem kunt aanrekenen. Waarom stelde de trainer steevast Michiel Kramer 4 wedstrijden achter elkaar op, toen al na twee wedstrijden overduidelijk was dat de boomlange spits de ploeg alleen maar slechter leek te laten voetballen? Dat na zoveel pogingen jongens als Diks, Bilal & Tapia nog steeds de voorkeur krijgen boven zelf opgeleide spelers is soms lastig te bevatten.
Toch is de rust rond de club het enige waaraan je op dit moment jezelf kunt vasthouden. Martin van Geel heeft de afgelopen jaren laten zien dat zijn vertrouwen in van Bronckhorst het keer op keer waard is geweest. Toch lijkt Feyenoord in oktober zowel in de competitie als de Champions League uitgespeeld. Alleen de beker lijkt op dit moment nog een haalbare prijs.
Op de tribunes
Ook op de tribunes is de spanning inmiddels toch wat onrustiger dan dat ze de afgelopen maanden was. Fluitconcerten die voor velen gezien worden als Feyenoord-onwaardig en spreekkoren als “schaam je kapot” zijn toch een duidelijk statement van de fans op de tribune.
Voorlopig ziet het er niet naar uit dat er snel verandering in zal komen, de enige zekerheid die je als Feyenoordsupporter hebt is dat het uiteindelijk altijd weer goed komt. Laten we ons daar maar aan vasthouden, want deze editie van de Eredivisie lijkt wederom weer een tussenjaar te worden.
