Tekst: Pieter, Foto’s: Piet Bouts archief-FSV De Feijenoorder
De Champions League. Voorafgaand aan dit seizoen was het vier keer eerder gebeurd dat we meededen aan dat toernooi. Drie van de vier keer was het spannend tot op het laatste duel: één keer bereikten we de tweede ronde (1999-2000, met de middelvinger van Tomasson), één keer gingen we door naar de UEFA-Cup (2001-2002) en één keer liep Craig Bellamy lelijk in de weg waardoor we laatste werden in de poule in plaats van tweede (2002-2003). De enige andere keer dat we mee mochten doen aan de Champions League was in het jaar 1997.
Dat is het jaar van de Elfstedentocht van Henk Angenent en Erik Hulzebosch, van het dodelijke ongeluk van prinses Diana, maar ook van de geboorte van Jari Schuurman. 1997 Is ook het jaar waarin de Deltawerken werden voltooid. Een jaar van uitersten, dus. Ook bij Feyenoord. Terwijl half Nederland nog aan de Costa del Sol ligt te bakken in de zon, wordt FC Jazz Pori in de Kuip met 6-2 opgerold. De return is een formaliteit en Feyenoord mag voor de eerste keer gaan deelnemen aan de Champions League!
Daarin treffen we Juventus en Manchester United. Dat is schrikken: beide clubs stonden een paar maanden eerder nog in de halve finale van datzelfde toernooi… Juventus is zelfs de regerend wereldkampioen. Het maakt ons haast bij voorbaat kansloos om Europees te overwinteren, want in deze jaren stroom je als nummer drie nog niet door naar de UEFA Cup. Van FC Kosice weet Feyenoord nog wel te winnen.
Drie andere wedstrijden gaan verloren (5-1, 2-1, 1-3), waarbij met name de 1-3 thuis tegen Manchester er stevig inhakt. Alle hoop die er nog was, is na deze wedstrijd definitief vervlogen. Wanneer in de vijfde speelronde Juventus naar de Kuip komt, staat er eigenlijk al niets meer op het spel: Manchester heeft 12 punten, Juventus 9 en Feyenoord 3.
Het is 26 november 1997. De avond is gevallen, de lichtmasten beschijnen De Kuip. Supporters op de tribunes maken herrie. Zij die nog buiten staan, willen snel naar binnen. De heenwedstrijd is het 5-1 geworden, dus de spanning die op de tribunes heerst, voelt dubbel aan. Aan de ene kant wilt iedereen winnen, aan de andere kant hoopt iedereen op niet al te groot gezichtsverlies. Daar loopt Lee Towers het veld op, hij zweept de boel nog eens op. En de spelers? Die staan in de tunnel klaar om te beginnen. Namens Juventus zien we Didier Deschamps, Zinedine Zidane en Alessandro Del Piero het veld opkomen en Feyenoord stelt daar Clemens Zwijnenberg, Geoffrey Claeys en Pablo Sanchez tegenover.
Als je die namen ziet, denk je: ’ik teken voor 0-3. Laat het daar bij blijven.’ Daar denken Dudek, Van Gobbel en Van Wonderen vandaag heel anders over. Zij bijten zich vast in de tegenstander en laten de mooiste reddingen zien. Ook Boateng, Van Gastel en Van Bronckhorst doen er alles aan om de Oude Dame te stoppen. Toch zijn zij niet de enigen die opvallen. Henk Vos is een prima aanspeelpunt voorin. En Zwijnenberg speelt zelfs zo goed dat zijn directe tegenstander Del Piero wordt gewisseld. ‘Of ze nu Pieterse of Del Piero heten, maakt mij helemaal niks uit. Ik ben al lang blij dat ik na anderhalf jaar weer mag spelen’, zal hij na afloop zeggen. Hij is de nieuwe coach Leo Beenhakker dankbaar. Onder Arie Haan kreeg hij geen kans, hij was zelfs al op trainingsstages bij andere clubs geweest. De trainer maakt bij meer spelers iets los. Voorin loopt een Argentijn die opeens blijkt te kunnen voetballen. Julio Ricardo Cruz is zijn naam en hij zal zichzelf deze avond de geschiedenisboeken inschieten. Dankzij zijn twee doelpunten is de sfeer in De Kuip onvergetelijk. Wekenlang was het een en al drama en chagrijn. Maar zie nu: één groot feest.
Heel Nederland praat de volgende dag over Feyenoord dat de regerend wereldkampioen Juventus heeft verslagen. Het vertrouwen is terug. Net zoals de trots. Wat daar precies voor nodig was? Anderhalf uur tegen een bal aan trappen. Inzet. Strijd. Meer is daar echt niet voor nodig. Misschien ook een beetje geluk. Zo makkelijk kan dat gaan in het voetbal.
We zijn nu twintig jaar verder. Sportief gezien wederom een jaar van uitersten. Ook nu zijn we kansloos in de poulefase van de Champions League. Maar dat wil dus nog niet zeggen dat het thuis tegen Napoli een kansloze avond hoeft te gaan worden! In 1997 mocht de penningmeester van Feyenoord 1,4 miljoen gulden bijschrijven dankzij die ene overwinning. Ik heb geen idee hoe hoog dat bedrag tegenwoordig is, eigenlijk doet dat er ook niet toe. De trots die Cruz op één avondje wist terug te brengen in Rotterdam, dat is waar het tegen Napoli nog om gaat!
