Tekst: Marinus de Bokx | Foto’s: Edwin Verheul
Er komt een dag in het leven van iedere supporter dat hèt gesprek gevoerd moet worden en dat het klappen, zingen, juichen en schreeuwen even stopt. Dus, beste Steven, je begrijpt het al: wij moeten dringend even gaan zitten en praten. Of je wilt of niet, je komt er nu niet meer onderuit. Misschien dat je er geen zin in hebt zo vlak voor de komende wedstrijd, maar het moet echt even.
Ondeugend
Toen je tijdens het kampioensjaar je kunsten kwam vertonen, moest ik, toen ik je zag, meteen aan dat ventje uit de Breestraat denken waar de beroemde Rotterdamse Amerikaan Van Abkoude ooit over schreef. Nee, niet Ketelbinkie, ook niet Kruimeltje, maar die andere Rotterdamse jongen. Hoe heet hij ook alweer? Ja, Pietje Bell, dat ventje “met gitzwart haar en donkere ondeugende ogen”. Die uitstraling heb jij ook wel een beetje. Geen beul, geen slager, maar wel zo nu en dan een overtreding.
Zin
Na dat geweldige jaar was ik blij dat je bij Feyenoord tekende en voor ons wilde blijven spelen. Dat je koos voor voetbal in plaats van voor meer geld op de bank zitten aan de andere kant van de Noordzee. Toch zag ik ook toen ook al dingen waarbij ik dacht “wil hij wel écht”?
Bij Andy in de auto zei je het zelf ook al: dat je toch een stapje extra zou moeten gaan doen. Dat je er 100% voor moet gaan, ook als je er even geen zin in hebt. Gewoon, als je de bal kwijtraakt of een net iets te krappe pass geeft, toch blijven afjagen en niet gefrustreerd en verongelijkt blijven staan en met afhangende schouder terugsjokken naar je positie.
Een-tweetje
Tuurlijk, ook jij wordt wel eens niet op je wenken bediend, ook jij denkt wel eens dat je medespelers er geen zin in hebben en dat alles op jou neerkomt. Maar trek het je toch niet zo aan. Ga gewoon door met waar je goed in bent. In het een-tweetje met Robin, in het naar binnen komen en die bal er van buiten de zestien in jagen. Rood is, net zomin als voor Robin, jouw kleur. Dus als we weer tegen die club uit Eindhoven moeten, laat je dan niet verleiden tot een onbesuisde trap of sliding.
‘Een echt vroolijke, zonnige Hollandsche jongen’
Willem, en die ziet het echt wel, die zei het al: “Die Berghuis, die loopt erbij alsof-ie morgen weer weg wil”. Tja, zo komt het soms ook op mij ook over. Zeker dit seizoen. Alsof je weg wilt. Alsof je er geen zin meer in hebt. Alsof je er niet meer in gelooft. Ja, het is frustrerend dat het even niet lekker loopt, het is frustrerend dat je doelpunt tegen Vitesse wordt afgekeurd. Maar laat dat geen beletsel zijn om, met “goed hart en ernstig streven” jezelf te overwinnen en “een echt vroolijke, zonnige Hollandsche jongen te blijven!”, zoals Van Abkoude “Pietje Bell, lotgevallen van een ondeugenden jongen” uit 1914 treffend afsluit. Je hebt het in je om ons te laten winnen van Willem II en al die andere clubs die denken ons wel even af te bluffen.
