Tekst: Marinus de Bokx | Foto: Jeroen van Dam www.jeroenvandam.nl
Ik las dat sommigen ernaar op zoek zijn. Eenmaal gevonden, willen ze ‘m gebruiken om verbinding te maken met de zwijgende meerderheid. Nou, ik heb goed nieuws. Er hoeft niet verder te worden gezocht. Men kan zich bij mij vervoegen, want geloof het of niet, ik heb ‘m gevonden hoor: de taal van de emotie.
Twinkelende ogen
Ik heb de taal van de emotie gevonden in de twinkelende ogen van meneer De Waard die door Recht uit Rotterdam werd geïnterviewd over zijn leven en over zijn liefde voor Feyenoord. De oude baas had Manus Vrauwdeunt in De Kuip nog de 1-0 zien maken tegen Arsenal. Hij zag Arie de Vroet, Leen Vente en Puck van Heel die zo hard sprintte dat hij de hekken omver liep. “Die 50.000, als je dat hoort hè, dan gaan de rillingen door je lichaam heen. Dat is geweldig, hoor”, zei meneer de Waard.
Wereldwonder
Ik heb de taal van de emotie gevonden in al die keren dat ik als klein jongetje vanuit Zeeland met de trein naar Hoek van Holland reisde om bij mijn oom op bezoek te gaan. “Nog even en dan komt het stadion”, zeiden mijn ouders terwijl we langzaam het station van Dordrecht uitreden. Met m’n neus tegen het raam gedrukt kon ik niet wachten tot ik het wereldwonder mocht aanschouwen. In een flits was het voorbij. Lange tijd was De Kuip het enige stadion dat ik kende.
Explosieve vreugde
Ik heb de taal van de emotie gevonden in die keer dat we er, ondanks sussende woorden van medesupporters, strak van de zenuwen zaten om die cruciale laatste wedstrijd van dat geweldige seizoen te zien. De fakkels, de rook, de explosieve vreugde na de tweede goal van Dirk. En de wat verschrikte blik van mijn vrouw die me onder het oorverdovende gejuich nog toeschreeuwde: “Is the stadium moving?”.
Kameraad
Ik heb de taal van de emotie gevonden die keer dat ik in de rust onder het vak stond te wachten op een kop koffie en een wildvreemde kameraad mij aansprak en mij vertelde dat hij blij was dat hij in De Kuip kon zijn om zo zijn problemen even te kunnen vergeten. Het ging niet goed met z’n vrouw, meen ik me te herinneren.
Kleinkind
Ik heb de taal van de emotie gevonden in de supporter die vaak naast me zit en me net voor het begin van de tweede helft plots trots de foto van z’n kleinkind op de middenstip laat zien. “Hij is tweeënhalf en kent alle Feyenoord-liedjes al”, vertrouwt hij me toe.
Ik heb de taal van de emotie gevonden in De Kuip.
