Het is een van de dingen waarvan je als (toekomstig) vader stiekem droomt: samen met je zoon naar het voetballen. ’t Was al vaak aan mij gevraagd: heb je Ferron (die binnenkort 7 wordt) nog niet meegenomen naar een wedstrijd? Maar ik wilde dat hij mee zou gaan op een moment dat hij het zou beseffen en het zelf leuk zou vinden. En niet omdat het zo nodig van papa ‘moet’. Afgelopen zondag was het dan eindelijk zover, zijn eerste wedstrijd van Feyenoord, uiteraard in De Kuip, tegen FC Twente.
Eerlijk gezegd was ik vooraf zenuwachtiger dan dat Ferron was. Zou hij het wel leuk vinden? Bij Café De Ara haalden we een seizoenkaart op van mijn vriend Thijs die niet naar de wedstrijd kon. Vervolgens liepen we hand in hand over de brug, waar papa in 1986 ook aan de hand van zijn opa liep, richting de bakens in de verte.
Het stadion had hij van binnen wel eens gezien, maar dan leeg, na afloop van een training. Ja, ik ben sentimenteel en nostalgisch ingesteld, maar ik ben toch heel erg blij dat hij in De Kuip zijn debuut heeft gemaakt en niet in het Feyenoord City Arena Dome Plaza in 2032. Eenmaal binnen de poorten van het stadion vond Ferron het best een beetje spannend, merkte ik. Hij wilde zo snel mogelijk naar boven, het vak op. Toen hij de trap opliep van Vak R, herinnerde ik me hoe ik zelf voor het eerst naar boven liep, precies dertig jaar geleden. Het was mooi om samen voor het eerst ‘Hand in Hand’ mee te zingen en zijn eerste doelpunt te vieren. Hij wist niet wat hem overkwam toen hij opeens een orkaan van geluid hoorde en ik hem in de lucht tilde.
In de rust deed hij een plasje tegen de wc-muur, iets waarop hij zich vooraf al had verheugd. En we namen een kijkje in de Legioenzaal, waar niemand hem aanstootte, ondanks de drukte. Sowieso viel het me op dat iedereen superaardig tegen Ferron was. Een beul van een vent met blockheadkapsel en tattoos in zijn nek (‘010’) en op al zijn vingers, liet hem voorgaan bij de catering en gaf hem een aai over zijn bol: “Faaine wedstrijd, jongen!” En op de volgepakte trap van Vak R ging iedereen netjes opzij toen hij naar bovenliep. Dit in tegenstelling tot het beeld dat bij veel ‘buitenstaanders’ bestaat dat je niet met je kinderen naar het voetbal zou kunnen. Je kunt beter naar De Kuip gaan dan naar een willekeurig pretpark, waar er veel meer horken rondlopen. Dat maakt mij extra trots op deze clu
b, waarvan veel supporters een grote mond hebben, maar een klein hartje.
En of Ferron het leuk vond? Zijn vraag na afloop zei genoeg: “Mag ik nog een keer mee? Ik heb nu toch een seizoenkaart?”
Jim Holterhuës (redacteur hand in hand)
