Tekst: Astrid | Foto’s: Edwin Verheul/FSV De Feijenoorder
We zijn weer door het oog van de naald gekropen met die 2-1 tegen Heracles. Een thuiswedstrijd als vele andere, alleen nu werd duidelijk zichtbaar dat er iets niet goed zit in de ploeg. Dat constateer ik niet op basis van het resultaat of het getoonde spel. Op sportief vlak doen Van Bronckhorst en de spelers wat ze kunnen. Daar ga ik me als buitenstaander niet mee bemoeien. Nee, wat mij steekt, is dat sommige spelers een misvatting hebben over waar ze zijn. Spelers die denken dat ze meedoen in een film of theaterstuk in plaats van dat ze zich realiseren dat ze onderdeel zijn van een team dat wil winnen op het voetbalveld. Ze komen los van het voetbalscript en lijken niet meer helder te kunnen denken.
Kunstgras
Neem nou Jørgensen. Hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij kunstgras haat. Dan denk je: als je dan toch een keer rood wilt pakken, dan doe je dat op kunstgras. Dat scheelt weer speeltijd op plastic wat je toch verfoeit. Maar nee, Jørgensen pakt de meest stomme rode kaart die je maar kan bedenken in de eigen Kuip tegen een kunstgrasclub. Hij trapt – heel lichtjes, daar zijn we het over eens, maar toch – gefrustreerd na. Zonder bal in de buurt en zo onnodig als maar kan.
Na het oordeel van de VAR loopt hij de tunnel in en klapt dan ook nog eens naar ons, op de tribune. Natuurlijk, hij is populair en speelde best goed en als wij voor hem klappen is dat klapgebaar terug aardig van hem. Maar toch; van mij hoeft het niet. Je laat het team in de steek bij een rottige stand en dan zwelg je in schuldgevoel, je schaamt je rot en rent de tunnel in. Verwacht van mij dan geen open doekje.
Divagedrag
Nog veel erger is het divagedrag van Jordy Clasie. De man met de aanvoerdersband. De man die geen enkele wedstrijd heeft gebracht waar ik op had gehoopt. De man die het goede voorbeeld moet geven. De man die toch wel begrijpt dat de coach een list heeft bedacht om met een man minder onder de 1-1 uit te komen. Namelijk: meer vooruit spelen, niet steeds maar tikkies terug. Van Persie komt erin. Althans, dat wil hij. Hij wacht en wacht en wacht. Verdorie, we staan 1-1 en het is al een eind in de tweede helft. Haast is geboden, zou je zeggen. Maar nee, diva Clasie laat RVP trappelend van ongeduld wachten en lanterfantert naar de lijn. Ik dacht dat ik gek werd en met mij het hele vak. Wat zeg ik? De hele Kuip!
Noodrem
‘Hoe haalt hij het in zijn ongekookte hersens’, zou een Rotterdamse leraar oude talen – moge hij rusten in vrede – hebben gezegd. Ik zie liever een verdediger die eruit wordt gelopen maar de longen uit zijn lijf rent en aan de noodrem moet trekken dan dit divagedrag.
Divagedrag hoort niet in de Kuip. Dat doen ze maar op de catwalk in het Hilton Hotel, op de rode loper bij een première in De Doelen of bij een voetbalclub waar theater en voetbal wel vaak moeiteloos in elkaar overlopen.
Op naar de volgende wedstrijden. Laten we AZ van ons blijven afhouden. Sterker door strijd en niet door misplaatst divagedrag.
